Խիստ խորհրդանշական թիվ է դառնում 77-ը Հայաստանում։ Հիսուսի արձանի բարձրություն, ֆեյսբուքյան «Պառնաս» հասած 77 արձակագիր և պոետ (ոչ բոլորին նկատի ունեմ), ովքեր այդ տարածքից ցատկ են կատարում դեպի արտադասարանական ընթերցանության քրեստոմատիաներ։
Գորիս: Չքնաղ, կոլորիտային քաղաք իր վեհաշուք բնությամբ, ինքնատիպ բնակելի տներով:
Այս քաղաքում է ապրում ու ստեղծագործում գեղանկարիչ Արամ Մաշուրյանը, որ իր ուրույն տեղն ունի արդի հայ տաղանդավոր նկարիչների շարքում։
«Կովկասի Հայոց Բարեգործական ընկերությունը (ԿՀԲԸ) հիմնադրվել է 1881 թ․ Թիֆլիսում, և դրա հիմնադիր-անդամներից մեկը եղել է Ալ․ Մանթաշյանցը։ Ստորև ներկայացնում եմ մի հատված Ա․ Եզեկյանի հուշերից։
Սուրեն Շահվերդյանի (1947-1986 թթ.) ստեղծագործական հիմնական ուղղությունը մանրանկարչությունն է: Կտավի, գործվածքի վրա տեմպերայով, գուաշով, «բատիկա» տեխնիկայով արված մանրանկարները Ս. Շահվերդյանի այցեքարտն են:
Հավանաբար շատերն են հիշում, թե ինչպես 2019թ. մայիսի 5-ին Եռաբլուր պանթեոնի ՀԱՀԳԲ նահատակների հուշահամալիրում հանդիսավորապես հողին հանձնվեցին Գուրգեն Յանիկյանի մասունքները:
1999-ի հուլիսի 4-ից Հայաստանի ազգային գրադարանը նշում է իր օրը, որի համար հիմք հանդիսացավ տնօրինության որոշումը՝ հաշվի առնելով այն փաստը, որ Հայաստանի հանրապետության կառավարության 1919 թվականի որոշմամբ այն ստացել է գլխավոր պետական գրադարանի կարգավիճակ:
Օրերի աղմուկի մեջ մենք հաճախ մոռանում ենք նրանց, ովքեր մեր կողքին անաղմուկ կրում են իրենց խաչը... Բայց և նրանք, անկախ մեր մոռացումից, թողնում են իրենց ոգեղեն հետագիծը, որպես նշխար՝ իրենցից հետո ապրողներիս համար։
...Նույն գիշեր Անդրանիկ Օզանյանը ներկայացավ Փարիզի Վանդոմ հրապարակի վրա գտնվող գրասենյակ: Ջլապինդ մարդ էր, դեպի հետ սանրած առատ մազերով և արևելյան ոճի մեծ բեղերով:
Մեր ներկա վիճակն ու անկախություն կոչեցյալ ժամանակահատվածում մեր քաղաքականությունը կարող է կարճ ձևով բնութագրվել որպես ամնեղսունակ ու շուստրի քայլերով, երբեմն էլ վազքով դեպի հերթական փոսը գնալու ընթացք։
Նման իրավիճակում մեր գիտակցությանը չի հասնում այն բանը, որ մեր ընթացքը ուրիշների գոյապայքարի հետևանք է՝ հիմնականում անկախ մեզնից...